Gimnastyka słowiańskich czarownic – książka 2

Gimnastyka „Stojąca woda” 41
Górny świat – „Kiełek” 43
Średni świat – „Pień” 56
Niski świat – „Kępa” 72
Kryteria poprawności wykonywanych ćwiczeń 84
Osiąganie celów osobistych za pomocą gimnastyki 89
Połączenie ćwiczeń 90
Wykorzystanie gimnastyki dla obiegu Beregin 91
Charakterystyka próśb 92
Etapy opanowania gimnastyki słowiańskich czarownic „Stojąca woda” – 99
Słowiańskie postrzeganie 105
Postrzeganie symbolów 105
Symbol – ochrona 108
Relacja z mężczyznami i bogami 126
Cele, osiągane z pomocą wykorzystania gimnastyki w czasie intymnej bliskości 128
Bania (łaźnia) 140
Nanoszenie symboli 141
Nanoszenie symboli na krynicy siły (siły witalne, źródła) 142
Dwadzieścia siedem stref na ciele człowieka 144
Parzenie 148
Wnioski 190
Dodatek 1. Metoda I. Nakatani (riodoraku) 191
Dodatek 2. Dwadzieścia siedem bieregin 198
Dodatek 3. Z listów – opinie o gimnastyce „Stojąca woda” 202
Dodatek 4. Czas na siedem dni dobrych i złych 204
Literatura 205

Gimnastyka “Stojąca woda”
Przy opisie gimnastyki «Stojąca woda» należy zwrócić uwagę na trzy jej zasadnicze części, zestawione każda ze swoim światem pogańskiego wszechświata.

«Kiełek» – część gimnastyki, odpowiadająca górnemu światu słowiańskiego wszechświata, Świata Prawi. Podstawowym zadaniem na tym poziomie gimnastyki, jest osiąganie swoich pragnień. W tym przypadku życzenia rozumiemy poprzez cele stojące przed kobietą. Mogą one być różne w zależności od ich charakteru, począwszy od pretensji seksualnych po niszczenie wrogów.
Ćwiczenia wzbudzają kobiece nadzieje, dążenia do parcia przodu, w kierunku ideału. Można to porównać z kiełkowaniem nasion. Należy jednak pamiętać, że podczas jazdy na drodze «kiełka» mogą powstawać nieprzekraczalne przeszkody, które hamują drogę do przodu,  i trzeba znaleźć do nich obejście.

«Pień» – część gimnastyki, odpowiadająca środkowemu światu słowiańskiego wszechświata, Świata Jawii. Podstawowym zadaniem na tym poziomie jest gromadzenie wystarczającej ilości energii w celu tworzenia poczucia trwałości, stabilności. Jest to konieczne, aby osiągnąć cel, który został określony w pracy poprzez ćwiczenia w części «Kiełek».

«Kępa» – część gimnastyki, odpowiadająca dolnemu światu słowiańskiego wszechświata, Świata Nawii. Ćwiczenia na tym poziomie rozwiązują problem osiągania postawionych celów z wykorzystaniem nagromadzonej energii. Ta część gimnastyki jest w sensie psychologicznym jedną z najbardziej złożonych. W czym tkwi jej złożoność?

Odpowiedź można znaleźć w samej nazwie. «Kępa» – wysepka trawy, rosnąca na bagnie. W swojej podstawie nie ma oparcia w ziemi. I mamy odpowiedź: jeśli stąpasz po środku kępy, to nic się nie stanie, ale jeśli nadepniesz na brzeg, to kępa może się przewrócić, i człowiek w najlepszym wypadku wykąpie się w bagiennej wodzie, a w gorszym wchłonie go trzęsawisko. Ćwiczenia mają ten sam efekt: jeśli wykonane są prawidłowo, to postawiony cel zostanie osiągnięty. W przypadku nieprawidłowego jego wykonywania, w najlepszym wypadku, nie będzie negatywnych skutków dla zdrowia.

W gimnastyce «Stojąca woda», składającej się z 27 (3×9) ćwiczeń wykorzystywane są tylko trzy podstawowe krynice siły. Gimnastyka ma na celu, przede wszystkim utrzymanie w dobrym stanie kobiecego zdrowia i zachowała się ona do naszych czasów dlatego, że rezultaty jej stosowania  w leczeniu kobiecych chorób były zawsze pozytywne, a kobiety wykonujące je, promieniowały siłą przyciągającą mężczyzn.

Górny świat – “Kiełek”

Pierwsza część gimnastyki « Stojąca woda » – «Kiełek» – składa się z dziewięciu ćwiczeń, i zaczyna się od pozycji wyjściowej. Badania wykazały, że podczas wykonywania tego kompleksu działał on na stabilizację wszystkich narządów wewnętrznych oraz systemów utrzymywania życia, i ma pozytywny wpływ na układ trawienny z powodu masażu organów wewnętrznych (oddech, podkurczenie dolnej części brzucha).

Górny Świat. Ruchu.

Ćwiczenie 1

Pozycja wyjściowa: stójka – nogi w rozkroku, stopy równolegle, ramiona ugięte w stawach łokciowych, łokcie do przodu, pierś uniesiona; staw ramieniowy opuszczony; dłonie zgięte do wewnątrz, w miejscu zgięcia przyciśnięte do nerek; palce w stanie naturalnym.

Ogólne wymagania stawiane przy wykonywaniu ćwiczeń:
1. Wdech w czasie podnoszenia na palcach, wydech przy opuszczaniu z jednoczesnym uwalnianiem energii przez krocze.
2. Dłonie stale naciskają okolice nerek.
3. Ręce w czasie ćwiczenia na powierzchni ciała nie przestają naciskać (na ciał).
4. Energię pobiera się z nerek w kierunku piersi wzdłuż toru ruchu rąk.
5. Uwalnianie energii z piersi na dół przez krocze.
6. Przed oczami obrazujemy sobie odpowiedni do danego ćwiczenia symbol.
7. Niestabilne położenie w czasie podnoszenia nie jest uważane za błąd.

Technika wykonania:
Przyjmujemy pozycję wyjściową, na wdechu jednocześnie podnosimy się na palcach, na wydechu wracamy do pozycji wyjściowej.
Podstawowe błędy:
– przy podnoszeniu na palcach tułów wychyla się do przodu;
– przerywany nacisk na nerki;
– łokcie przestają «patrzeć» do przodu;
– głowa pochylona do przodu.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Stabilizacja	Obniżenie	Stabilizacja	Podniesienie	Obniżenie	Podniesienie
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Obniżenie	Podniesienie	Obniżenie	Podniesienie	Stabilizacja	Obniżenie

Ćwiczenie 2

Technika wykonania:
Przyjmujemy pozycję wyjściową. Na wdechu jednocześnie podnosimy się na palcach w górę, wykonujemy ruch rękami «Zalążni», na wydechu — wracamy do pozycji wyjściowej.

Ruch rąk w «Zalążni» można podzielić na trzy etapy:
1. «Pęcznienie» (obrót dłońmi). Dłonie z pozycji wyjściowej przechodzą do przodu, przy czym nie tracą kontaktu z ciałem ślizgając wyprostowują się, dłonie obraca się do tułowia, pod piersią zaczynają naciskać na ciało.
2. «Poszukiwanie wyjścia» (połączenie). Dłonie, unosząc do piersi, spotykają się tylnymi częściami między sobą, łącząc się wznoszą się do góry (koniuszki palców na poziomie nosa), na końcu przedramienia łączą się na całej długości.
3. «Pojawienie» (splot, splecenie). Ze względu na wyprostowanie łokci ręce wyciągamy do góry. Jednocześnie dłonie, splatając się obracają wewnętrzną stroną do siebie wzajemnie, tworząc «pączek».

Podstawowe błędy:
– przy podnoszeniu na palcach tułów wychyla się do przodu;
– głowa pochylona do przodu;
– przy podnoszeniu ręce nie obejmują piersi;
– niewystarczający nacisk rąk na tułów w czasie ćwiczenia;
– w końcowej fazie podnoszenia rąk nie powinny być one skierowane przed siebie w górę.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Podniesienie	Stabilizacja	Stabilizacja	Stabilizacja	Obniżenie	Podniesienie
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Podniesienie	Stabilizacja	Obniżenie	Podniesienie	Stabilizacja	Stabilizacja

Ćwiczenie 3

Technika wykonania:
Przyjmujemy pozycję wyjściową, następnie pozycję „Kogut (Kura)”. Na wdechu jednocześnie podnosimy się na palcach w górę, na wydechu – wracamy do pozycji wyjściowej i opuszczamy podniesioną nogę. Ćwiczenie jest wykonywane na przemian unosząc nogi.

Ćwiczenie «Kogut» – od pozycji wyjściowej można podzielić na trzy etapy:
1. Waga ciała przenoszona na jedną nogę,
2. Łączymy kolana nieznacznie siadając na podpierającej nodze, ściskamy kolana do siebie, goleń i stopa rozluźnione.
3. Noga podpierająca zgięta w kolanie, goleń równolegle do podłogi, palce nogi skierowane na dół.

Błędy popełniane w ćwiczeniu «Kogut»:
– odchylenie tułowia;
– przerwanie nacisku kolana na kolano;
– brak naciągnięcia stopy;
– prostowanie podpierającej nogi.

Podstawowe błędy:
– przy podnoszeniu na palcach tułów wychyla się do przodu;
– przerwanie nacisku na nerki;
– łokcie przestają «patrzeć» w przód;
– głowa pochylona do przodu;
– podpierająca noga nie zgięta w kolanie;
– kolano podniesionej nogi nie przyciśnięte do 2 kolana;
– goleń podniesionej nogi nie równoległa do powierzchni podłogi;
– stopa uniesionej nogi nie „patrzy” w podłogę.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Podniesienie	Stabilizacja	Stabilizacja	Stabilizacja	Obniżenie	Podniesienie
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Podniesienie	Stabilizacja	Obniżenie	Podniesienie	Stabilizacja	Stabilizacja

Ćwiczenie 4

Technika wykonania: przyjmujemy pozycję wyjściową. Przyjmujemy pozycję «Kogut». Pochylamy się wprzód. Na wdechu – podnosimy się na stopie, w górę, na wydechu – wracamy do pozycji wyjściowej i opuszczamy uniesioną nogę. Ćwiczenie jest wykonywane na przemian unosząc obie nogi.

Podstawowe błędy:
– przy podnoszeniu na palcach tułów wychyla się do przodu;
– przerwanie nacisku na nerki;
– łokcie przestają «patrzeć» w przód;
– głowa pochylona do przodu;
– podpierająca noga nie zgięta w kolanie;
– kolano podniesionej nogi nie przyciśnięte do 2 kolana;
– goleń podniesionej nogi nie równoległa do powierzchni podłogi;
– stopa uniesionej nogi nie „patrzy” w podłogę.
– tułów nie równolegle do powierzchni.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Podniesienie	Podniesienie	Stabilizacja	Podniesienie	Stabilizacja	Podniesienie
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Obniżenie	Obniżenie	Obniżenie	Stabilizacja	Obniżenie	Stabilizacja

Ćwiczenie 5

Technika wykonania:
Przyjmujemy pozycję wyjściową. Przyjmujemy pozycję „Kogut”. Pochylamy się do przodu. Przyjmij pozycję „Skrzydło”. Na wdechu – podnosimy się na stopach, w górę, na wydechu – wracamy do pozycji wyjściowej i opuszczamy uniesioną nogę. Ręka i noga jednocześnie. Ćwiczenie jest wykonywane na przemian unosząc obie nogi.

Ćwiczenie „Skrzydło” można podzielić na trzy etapy:
1. «Wynoszenie» (rozwarcie dłoni). Dłonie z pozycji wyjściowej przemieszczamy w przód, przy tym nie tracąc kontaktu z ciałem przesuwając wyprostowują się, dłoń obraca się do tułowia, pod piersią zaczyna się nacisk na ciało.
2. «Przesuwanie» (głaskanie); dłoń, podnosząc do piersi, przesuwa się po środku tułowia, brodzie, czole (koniuszki palców na ciemieniu), ramię równoległe do podłogi.
3. «Pod skrzydło» (podnoszenie łokcia). Dłoń rozluźniona, podąża przesuwając się wzdłuż linii środkowej tułowia, łokieć podnosimy do góry, ramię prostopadle przyciśnięte do bocznej powierzchni głowy, staw barkowy naciska na ucho, palce, dłoń i przedramię rozluźnione, staw łokciowy patrzy w górę. Jednocześnie druga ręka lekko podnosi się z okolicy nerki po plecach i naciska zewnętrzną stroną dłoni do środka pleców.

Podstawowe błędy:
– przy podnoszeniu na palcach tułów pochyla się do przodu;
– przerwanie nacisku na nerki;
– łokcie przestają «patrzeć» do przodu;
– głowa pochylona do przodu;
– podpierająca noga nie zgięta w kolanie;
– kolano podniesionej nogi nie przyciśnięte do 2 kolana;
– goleń podniesionej nogi nie równoległa do powierzchni podłogi;
– stopa uniesionej nogi nie „patrzy” w podłogę.
– tułów nie równolegle do powierzchni podłogi.
– ręka w czasie ćwiczenia nie obejmuje klatki piersiowej;
– nieodpowiedni kontakt rąk z tułowiem;
– łokieć nie patrzy w sufit;
– zamknięta dłoń;
– dolna część ręki nie idzie lekko do góry.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Podniesienie	Podniesienie	Obniżenie	Podniesienie	Podniesienie	Podniesienie
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Stabilizacja	Stabilizacja	Stabilizacja	Stabilizacja	Obniżenie	Obniżenie

Ćwiczenie 6

Technika wykonania:
Przyjmujemy pozycję wyjściową. Przyjmujemy pozycję „Kogut”. Pochylamy się do przodu. Na wdechu – podnosimy się na stopach w górę i  jednocześnie ze stopami wykonujemy ruch rękami «Zalążek», na wydechu wracamy do pozycji wyjściowej, wyprostowujemy się i opuszczamy podniesioną nogę. Ćwiczenie jest wykonywane na przemian unosząc obie nogi.

Podstawowe błędy:
– przy podnoszeniu na palcach tułów pochyla się do przodu;
– przerwanie nacisku na nerki;
– łokcie przestają «patrzeć» do przodu;
– głowa pochylona do przodu;
– podpierająca noga nie zgięta w kolanie;
– kolano podniesionej nogi nie przyciśnięte do 2 kolana;
– goleń podniesionej nogi nie równoległa do powierzchni podłogi;
– stopa uniesionej nogi nie „patrzy” w podłogę.
– tułów nie równolegle do powierzchni podłogi.
– ręce nie równolegle do podłogi.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Stabilizacja	Podniesienie	Podniesienie	Obniżenie	Obniżenie	Podniesienie
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Stabilizacja	Obniżenie	Stabilizacja	Obniżenie	Podniesienie	Podniesienie

Ćwiczenie 7

Technika wykonania:
Przyjmujemy pozycję wyjściową. Przyjmujemy pozycję „Kogut”. Na wdechu – podnosimy się na stopach w górę i jednocześnie wykonujemy ruch rękami «Zalążek». Na wydechu wracamy do pozycji wyjściowej. Ćwiczenie jest wykonywane na przemian unosząc obie nogi.

Podstawowe błędy:
– przy podnoszeniu na palcach tułów pochyla się do przodu;
– głowa pochylona do przodu;
– ręka w czasie ćwiczenia nie obejmuje klatki piersiowej;
– w czasie ćwiczenia za słaby nacisk ręk na tułów;
– w końcowej fazie ręce nie są skierowane pionowo w górę.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Podniesienie	Podniesienie	Podniesienie	Obniżenie	Stabilizacja	Podniesienie
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Podniesienie	Obniżenie	Stabilizacja	Stabilizacja	Obniżenie	Podniesienie

Ćwiczenie 8

Technika wykonania:
Przyjmujemy pozycję wyjściową. Podnosimy jedną nogę w górę, jednocześnie przenosząc kolano na bok, i kładziemy tylną powierzchnię stopy nad górną część rzepki kolana stojącej nogi. Nie zamieniając pozycji robimy wdech i na wdechu obracamy tułów na bok (do końca) podniesionej nogi. Na wydechu wracamy do pozycji wyjściowej i wykonujemy to ćwiczenie z drugą nogą.

Podstawowe błędy:
– przerywanie nacisku na nerki;
– łokcie przestają «patrzeć» do przodu;
– głowa pochylona do przodu;
– przy obrocie tułów się pochyla.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Podniesienie	Stabilizacja	Podniesienie	Stabilizacja	Stabilizacja	Podniesienie
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Stabilizacja	Obniżenie	Stabilizacja	Podniesienie	Stabilizacja	Stabilizacja

Ćwiczenie 9

Technika wykonania:
Przyjmujemy pozycję wyjściową. Pochylamy się do przodu. Na wdechu unosimy się na palcach, podczas wydechu powrót do pozycji wyjściowej.

Podstawowe błędy:
– przerwanie nacisku na nerki;
– łokcie przestają «patrzeć» do przodu;
– głowa pochylona do przodu;
– tułów pochylony nie równolegle do podłogi.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Podniesienie	Obniżenie	Stabilizacja	Obniżenie	Stabilizacja	Podniesienie
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Podniesienie	Obniżenie	Stabilizacja	Podniesienie	Stabilizacja	Obniżenie

*   *   *

Średni świat – „Pień”

Druga część gimnastyki «Stojąca woda», « Pień », składa się z dziewięciu ćwiczeń, które aktywizują średnie siły krinicy. Badania wykazały, że wykonywanie ćwiczeń tego kompleksu wywiera pozytywny wpływ na nerki i obniża ciśnienie tętnicze na tle stabilizacji wszystkich narządów wewnętrznych i systemów podtrzymujących życie.

Pozycja wyjściowa dla wykonania ćwiczeń środkowego świata: kolana rozsunięte do poziomu ramion, łydki równolegle, ręce zgięte w stawach łokciowych, łokcie do przodu nieznacznie obniżone do siebie, do tego uniesiona pierś; stawy ramieniowe opuszczone; dłonie zgięte do środka, w miejscu zgięcia przyciśnięte do nerek; palce w pozycji naturalnej.

Ogólne wymagania dotyczące ćwiczeń:
– dłonie stale naciskają na miejsce nerek.
– wykonując ruchy rąk, konieczne jest zastosowanie nacisku na ciało w czasie wykonywania ruchu rękami.
– przed rozpoczęciem wizualizujemy odpowiedni symbol do danego ćwiczenia.
Energia pobierana jest z nerek:
– rękami do klatki piersiowej;
– według trajektorii ruchu rąk.
Wyrzut energii prowadzi od klatki piersiowej na dół przez krocze.

Średni świat

Ćwiczenie 1

Technika wykonania: z pozycji wyjściowej na wdechu wykonujemy ruch rękami «Zalążek», na wydechu – wracamy do pozycji wyjściowej. Ćwiczenia normalizują działanie wszystkich systemów wewnętrznych i organów.

Podstawowe błędy:
– głowa pochylona do przodu;
– ręce w czasie ćwiczenia nie obejmują klatki piersiowej;
– w czasie ćwiczenia za słaby nacisk rąk na tułów;
– w końcowej fazie ręce nie są skierowane w górę.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Podniesienie	Stabilizacja	Obniżenie	Podniesienie	Obniżenie	Stabilizacja
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Podniesienie	Stabilizacja	Podniesienie	Podniesienie	Stabilizacja	Obniżenie

Ćwiczenie 2

Technika wykonania:
Z pozycji wyjściowej opuszczamy pośladki na stopy. Pochylamy tułów, następnie, prostując nogę w stawie kolanowym, wyciągamy ją do przodu. Kładziemy głowę policzkiem na podłogę, po czym na wdechu wykonujemy ćwiczenie rękami «Wrzos». Na wydechu wracamy do początkowej fazy. Dzięki temu ćwiczeniu normalizujemy działanie wszystkich układów i narządów wewnętrznych.

Ćwiczenie «Wrzos» można podzielić na trzy etapy:
1. «Pęcznienie» (obracanie dłoni). Dłonie z pozycji wyjściowej wynoszone do przodu, przy tym nie tracą kontaktu z ciałem przesuwając się prostują, dłoń obraca się do tułowia, pod piersią zaczynają naciskać na ciało.
2. «Poszukiwanie wyjścia» (połączenie). Dłonie unosząc spotykają się tylnymi częściami między piersiami, łączą się i podnoszą do góry (koniuszki palców na poziomie nosa), na końcu przedramienia połączone na całej długości.
3. «Rozpełzanie». Ręce rozprowadzamy w obie strony zawijającym ruchem, dłonie kierujemy w górę.

Podstawowe błędy:
– ręce w czasie ćwiczenia nie obejmują klatki piersiowej;
– w czasie ćwiczenia za słaby nacisk rąk na tułów;
– policzek nie leży na podłodze;
– dłoni nie patrzą w górę;
– biodra nie prostopadłe do podłogi;
– nie wygięta dolna część pleców.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Podniesienie	Podniesienie	Podniesienie	Podniesienie	Podniesienie	Obniżenie
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Stabilizacja	Stabilizacja	Obniżenie	Podniesienie	Obniżenie	Obniżenie

Ćwiczenie 3

Technika wykonania:
Z pozycji wyjściowej opuszczamy pośladki na stóp. Pochylamy tułów, następnie, prostując nogę w stawie kolanowym, przenosimy ją do przodu. Kładziemy głowę policzkiem na podłogę, po czym na wdechu wykonujemy ćwiczenie rękami „Weras”. Na wydechu wracamy do pozycji wyjściowej. Przy wykonywaniu tego ćwiczenia normalizuje się działanie wszystkich organów i systemów wewnętrznych.

Podstawowe błędy:
– w czas ćwiczenia ręce nie obejmują pierś;
– w czasie ćwiczenia niewystarczający nacisk rąk na tułów;
– policzek nie leży na powierzchnie podłogi;
– dłonie nie patrzą w górę;
– biodra nie prostopadłe do powierzchni podłogi;
– stopa w całości nie styka się z powierzchnią podłogi;
– nie ma wygięcia w pasie.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Podniesienie	Stabilizacja	Podniesienie	Podniesienie	Podniesienie	Stabilizacja
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Podniesienie	Stabilizacja	Stabilizacja	Obniżenie	Obniżenie	Stabilizacja

Ćwiczenie 4

Technika wykonania:
Z pozycji wyjściowej podciągamy kolano do przodu, skąd przenosimy nogę do przodu.
Wracamy w pozycji wyjściowej. Wdech – unoszenie nogi; wydech – powrót do pozycji wyjściowej.
Przy wykonywaniu ćwiczenia ma miejsce aktywizacja nerek, serca, jelita cienkiego.

Podstawowe błędy:
– przerywanie nacisku na nerki;
– łokcie przestają „patrzeć” do przodu;
– głowa pochyla się do przodu;
– wyniesiona noga styka się z podłożem.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Podniesienie	Stabilizacja	Podniesienie	Stabilizacja	Podniesienie	Podniesienie
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Obniżenie	Obniżenie	Stabilizacja	Obniżenie	Stabilizacja	Stabilizacja

Ćwiczenie 5

Technika wykonania:
Z pozycji wyjściowej przesuwamy stopy razem. Przenosimy wagę ciała na jedną nogę, druga, odrywając od podłogi odprowadzamy do końca w tył. Wracamy do pozycji wyjściowej. Odprowadzamy drugą nogę do końca w tył. Wracamy do pozycji wyjściowej. Wdech – odprowadzenie nogi. Wydech – zwracanie do poprzedniego stanu. Powtarzamy drugą nogą.
Ćwiczenie aktywizuje pracę nerek.

Podstawowe błędy:
– przerywanie nacisku na nerki;
– łokcie przestają „patrzeć” do przodu;
– w czasie ćwiczenia nogi, odrywają się od stopy;
– głowa pochyla się do przodu.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Podniesienie	Stabilizacja	Podniesienie	Stabilizacja	Podniesienie	Stabilizacja
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Stabilizacja	Obniżenie	Stabilizacja	Podniesienie	Stabilizacja	Stabilizacja

Ćwiczenie 6

Technika wykonania:
Z pozycji wyjściowej przesuwamy stopy razem. Wagę ciała rozkładamy na obie nogi. Przyjmujemy położenie rąk w pozycji „Skrzydło”, po czym pochylamy się w kierunku podniesionej ręki. Wdech – w czasie pochylania tułowia, wdech – wracamy do poprzedniej pozycji. Przy wykonywaniu tego ćwiczenia stabilizuje i aktywizacje się praca jelita grubego.

Podstawowe błędy:
– przerywanie nacisku na nerki;
– łokcie przestają „patrzeć” do przodu;
– głowa pochyla się do przodu.
– ręka w czasie ćwiczenia nie obejmuje piersi;
– niewystarczający kontakt rąk z tułowiem;
– łokieć nie „patrzy” w sufit;
– nie otwarta dłoń;
– dolna ręka nie unoszona powoli do góry;
– tułów nie prostopadły do powierzchni podłogi;
– stopy rozwarte mniej niż 60 °;
– tułów przy skłonie skręca się.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Stabilizacja	Podniesienie	Stabilizacja	Podniesienie	Stabilizacja	Stabilizacja
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Podniesienie	Stabilizacja	Stabilizacja	Podniesienie	Obniżenie	Obniżenie

Ćwiczenie 7

Technika wykonania:
Z pozycji wyjściowej podciągamy kolano do przodu, stawiamy nogę  przed sobą na pełną stopę. Goleń prostopadle do powierzchni. Następnie obracamy tułów na bok nogi, nie zmieniając jej położenia. Wracamy do pozycji wyjściowej. Drugą nogę stawiamy przed sobą na pełną stopę. Następnie obracamy tułów na bok wyniesionej nogi, nie zmieniając jej położenia. Wracamy do pozycji wyjściowej. Wdech w czasie obrotu tułowia, wydech przy powrocie do pozycji pierwotnej. Przy wykonywaniu ćwiczenia normalizuje się działanie wszystkich organów i systemów wewnętrznych.

Podstawowe błędy:
– przerywanie nacisku na nerki;
– łokcie przestają „patrzeć” do przodu;
– głowa pochyla się do przodu.
– tułów nie prostopadły do powierzchni podłogi;
– goleń i udo nie tworzą kąta prostego.
– nogi nie rozwarte.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Podniesienie	Podniesienie	Podniesienie	Stabilizacja	Obniżenie	Podniesienie
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Stabilizacja	Obniżenie	Obniżenie	Obniżenie	Stabilizacja	Obniżenie

Ćwiczenie 8

Technika wykonania:
Z pozycji wyjściowej podciągamy kolano do przodu, stawiamy nogę  przed sobą na pełną stopę. Goleń prostopadle do powierzchni. Wykonujemy ruch rękami „Zalążnia”, następnie obracamy tułów w bok nogi, nie zmieniając jej położenia.
Wracamy do pozycję wyjściowej. Wysuwamy drugą nogę i stawiamy na pełnej stopie przed sobą. Wykonujemy ruch rękami „Zalążnia”, następnie obracamy tułów na bok wysuniętej nogi, nie zmieniając jej położenia. Wracamy do pozycji wyjściowej. Wdech w czasie obrotu tułowia. Wydech w czasie powrotu do pozycji wyjściowej. Przy wykonywaniu tego ćwiczenia aktywizujemy pracę jelita cienkiego, nerek i obniżenie ciśnienia krwi.

Podstawowe błędy:
– przerywanie nacisku na nerki;
– łokcie przestają „patrzeć” do przodu;
– głowa pochyla się do przodu.
– ręka w czasie ćwiczenia nie obejmuje piersi;
– w czasie ćwiczenia niewystarczający kontakt rąk z tułowiem;
– ręce pod koniec ćwiczenia nie patrzą w górę;
– tułów nie prostopadły do powierzchni podłogi;
– goleń i udo nie tworzą kąta prostego.
– nogi nie rozwarte.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Podniesienie	Podniesienie	Stabilizacja	Stabilizacja	Obniżenie	Podniesienie
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Podniesienie	Obniżenie	Stabilizacja	Podniesienie	Obniżenie	Stabilizacja

Ćwiczenie 9

Technika wykonania:
Z pozycji wyjściowej przesunąć stopy razem. Masę ciała rozprowadzamy na obie nogi. Przyjmujemy pozycję rąk „Zalążnia”, po czym pochylamy się w bok podniesionej ręki. Wracamy do pozycji wyjściowej. Wdech – w czasie nachylania, wydech – przy prostowaniu się. Przy wykonywaniu ćwiczenia następuje ogólna stabilizacja organów wewnętrznych, aktywizuje się praca nerek i jelita cienkiego.

Podstawowe błędy:
– łokcie przestają „patrzeć” do przodu;
– przerywanie nacisku na nerki;
– głowa pochyla się do przodu.
– ręka w czasie ćwiczenia nie obejmuje piersi;
– w czasie ćwiczenia niewystarczający nacisk rąk z tułowiem;
– uniesione ręce w końcowej fazie nie skierowane prosto w górę;
– nogi rozwarte mniej niż 60 °;
– tułów przy skłonie skręca się.

Meridiany i oddziaływanie na nie
Р(płuca)	IG(jelito cienkie)	RP(śledziona)	V(pęcherz moczowy)	MC(osierdzie)	TR(trzy części tułowia)
Podniesienie	Podniesienie	Stabilizacja	Stabilizacja	Obniżenie	Podniesienie
F(wątroba)	VB(woreczek żółciowy)	С(serce)	GI(jelito grube)	R(nerki)	Е(żołądek)
Stabilizacja	Stabilizacja	Podniesienie	Obniżenie	Podniesienie	Stabilizacja

*   *   *

POPRZEDNIA   NASTĘPNA