Mikołaj Kozyriew

Urodzony w Petersburgu, w 1928 roku, ukończył studia na Leningradzkim Uniwersytecie. Pracował w Leningradzkim Instytucie Railway Engineers, Instytutu Pedagogicznego im.Pokrovskiego, od 1931 roku – na Pułkowskim Observatorium. W listopadzie 1936 r. został aresztowany wraz z innymi członkami Pułkowskiego Obserwatorium i w maju 1937 skazany „na 10 lat więzienia, i praw politycznych na 5 lat, konfiskata całego jego majątku.” Z Pulkowskich astronomów przeżył tylko Kozyriew. W grudniu 1946 r., po petycji Shaina G. warunkowo zwolniony. Shain, wyraził uznanie dla działań Kozyriewa jako jednego z założycieli teoretycznej astrofizyki w Związku Radzieckiego. Główne zadanie Kozyriewa jest poświęcone fizyce gwiazd, eksploracji planet i księżyca:
– W 1934 roku opracował teorię przedłużonej atmosfery i znalazł wiele funkcji pochodzących z jej promieniowania. Teoria ta została rozwinięta przez S. Chandrasekhara i nazywano ją teorią Kozyriew-Chandrasekhar;
– Opracowano teorię plam słonecznych przy założeniu, że w te miejsce jest w równowadze promienistej z otoczeniem
fotosfery;
– W 1953 doświadczalnie z obserwowaniem widma pasma emisji Wenus, z których dwa zostały przypisane do cząsteczkowego azotu;
– W 1958 roku otrzymał spektrogram księżycowego krateru Alfons, wskazując na uwolnianie się gazu z centralnego szczytu krateru wulkanu i zjawisk na Księżycu;
– W 1963 roku odkrył wodór w atmosferze Merkurego;
– Doszedł do wniosku, że w środku Jowisza są wysokie temperatury (200 000);
– Dane interpretacji problemu struktury gwiazd, opierając się na założeniu czystego wodoru gwiazdnej głębi, stwierdzając, że to jest sprzeczne z ogólnie przyjętymi ideami, uwalniania energii z gwiazd i nie mogą być wyjaśnione za pomocą reakcji termojądrowych;
– Opracowanie eksperymentalnych i teoretycznych metod hipotezy na temat wpływu czasu na materię i energię kosmicznych ciał.
Otrzymał Złoty Medal Międzynarodowej Akademii Astronautyki (1970).

———————————————————————————————-