Władimir Akimowicz Acjukowskij – Hipotezy Eterodynamiczne

Eterodynamika – to nowy kierunek w fizyce, oparty na istnieniu w przyrodzie eteru – gazopodobnej struktury wypełniającej cały obszar świata, będący materiałem budowlanym dla wszystkich rodzajów “cząstek elementarnych” materii takich jak atomy, molekuł, substancje, przedmioty, planety, gwiazdy, galaktyki i w ogóle wszystko na świecie. Gdyż w świecie materii eter jest jego materialną podstawą. Pola siłowe – to przejaw różnych form ruchu całego eteru, a wszystkie rodzaje fundamentalnych interakcji dochodzą do skutku poprzez te pola.

Opracowania W.A. Acjukowskiego metodologii eterodynamiki pozwoliły nie tylko jednoznacznie określić to, że eter jest gazem, przy czym gazem zwykłym pod względem swoich właściwości, dający się skompresować oraz posiadający lepkość a zarazem będący niezwykłym: jego cząstki – amery są wiele raz mniejsze od elektronów, średnica amera aby to zobrazować jest w takiej proporcji do elektronu, jak elektron do galaktyki. Za to ciśnienie i zawartość energii w eterze przewyższa jakiekolwiek wyobrażenie, dlatego, że szybkość cieplnego ruchu amerów wielokrotnie przewyższa szybkość światła. Wszystkie te właściwości eteru nie są postulowane a ściśle wyliczone przy użyciu standardowych formuł mechaniki gazu.

Pomimo licznych prób poprzednich autorów teorii, modeli i hipotez próby wyjaśnienia świata eteru na tej podstawie zwykle kończyły się niepowodzeniem, tak więc fizycy zwykle kończyli badania motywując to zazwyczaj tak: “jeżeli W. Thomsonowi (lord Kelvin), który całe życie pracował nad stworzeniem teorii eteru nie udało się tego zrobić, znaczy to, że eteru nie ma i nie warto dalej próbować!”

Jest to kolejny artykuł dopełniający wykład Siergieja Albertowicza Salla „Perspektywy Ziemskiej Cywilizacji”.

CAŁOŚĆ

Hipotezy Eterodynamiczne 2 (ciąg dalszy)

—————————

„KIM  JESTEM ? – oto  jest  ODPOWIEDŹ !!”

——————————————–

Reklamy